kalbim

en çok üzüldüğüm mü demeliyim sinirlendiğim mi bilemiyorum ama çevremde bunca insan bana dost gibi davranıyodu da arkamdan iş çeviriyodu ben farkedemiyodum veya hafiften seziyodum da çok güvenilir olmadıklarını ama yine de ses etmiyodum,buna kızıyorum kendime kızıyorum.nası bu kadar salak olabiliyorum her seferinde aynı şeyi yaşıyorum.bunlar herşeyi bile bile ve bana söylemeyerek ilişkiyi koruduklarını mı zannediyolar yoksa söylemeyerek karşımdaki kişinin bana olan negatif duygularını benim konuşması konusunda üstelememi isteyip aramızı mı bozmaya çalışıyolar?paranoyaktım zaten bazen bu konuda öyle kurgular yaratıyorum ki beynim kendine şaşırıyo.doktora gittim bugün fabrika da. anlattım işte dedim ki böyle biraz gerginim işten çıkarılmalar fln oldu kriz bilmem ne çok gerildim.nası yalan.
evlilğim bitiyo beni sevmeyen bi adam her gece yanımda uyuyo
sonra kadın uykusuzluk var mı dedi yok dedim normalde ama iki gündür uyuyamıyorum.ulan kriz iki aydır var sen iki gündür uyuyamıyosun ne ayak der gibi bi bakış fırlattı bana yalan kalmadı o anda bitti."şey evde de bazı sorunlarım var da"verdi çakma prozak dedi pasiflora iç bi de kas gevşetici verdi rahatlarsın dedi. bu ilaca mutluluk ilacı diolar biliyo musun duydun mu prozak ı dedi.uyuşturucu bağımlısı gibi bi halim mi var acaba.lise yıllarımdan beri herkes bana bu konuda sorular sorar hatta bağımlı olduğumu iddia edip yok öyle bişey dememe rağmen inanmayıp bana bin tane nasihat eden insanlar oldu.tmm meraklıyım ben bu konulara ama kullanmayı değil bunlarla ilgili şeyleri okumayı seviyorum.
kadın bunu sorarken yüzündeki ifade benim kafamda doğuştan varolduğuna inandığım doğal uyarıcılar yüzünden mi şüpheli bi tavır aldı yoksa cidden gerçekten kıllandı mı bişeylerden.bilemiyorum
ama gözaltlarımın ağlamaktan ve uykusuzluktan bu hale geldiğini söyleyemecek kadar halsizim ve tabi bu insanı tanımıyorum.annem küçükken nası yıkadıysa beynimi tanımadığın kişilerle konuşma die veya ben yine garip çalışan beynimle onun bu söylediğini nası anladıysam asla ilk tanıştığım insanla konuşmam hep uzak dururum bi süre test ederim bana zarar verecek gibi düşünürsem hiç yanaşmam.ama güvendim mi de salak gibi her boka güvenirim.
bu sefer ben çok güvenmek istemedim aslında yazının başında bahsettiğim beni salak gibi hissettiren kişilere ama yanımda duran adama göre ilah konumunda olan insanlardan uzak kalamadım .kaçamadım .ve yakalandım işte.canımı acıttılar.kalbim kanıyo.